قطعات ترمز ایمنی تدریجی دوجهته آسانسوربا استفاده از پرینترهای سه بعدی
با توجه به تحولات سریع تکنولوژی، جهانی شدن بازارهای رقابتی که صنایع مختلف از جمله صنعت آسانسور با آن مواجه هستند، اهمیت ورود سریع محصولات طراحی شده به بازار بیش از پیش نمایان گردیده است. مطالعات بازار آسانسور در ایران نشان می‌دهد این صنعت نیز برای بقاء در برابر رقبا و تولیدکنندگان خارجی با چالش‌های گوناگونی روبرو است. محدودیت زمان، میزان هزینه در ساخت قطعات در این صنعت و بروز مشکلاتی در این موارد موجب ناکامی پروژه طراحی و ساخت سنتی می‌شود و بسیاری از تولیدکنندگان داخلی را به ورطه نابودی می‌کشاند. فناوری نمونه‌سازی سریع یکی از جذاب‌ترین روش‌هایی است که برای تسریع مراحل طراحی و ساخت قطعات صنعتی به کار می‌رود. گسترش کاربرد این فناوری به حدی است که امروزه از آن به عنوان یکی از عناصر اصلی در فرآیند طراحی مهندسی همزمان از آن یاد می‌شود. با این وجود، تعداد جایگشت‌های متعدد برای انتخاب روش، مواد نمونه‌سازی، دستگاه‌های نمونه‌سازی باعث گردیده انتخاب روش بهینه نمونه‌سازی نیز به عنوان یکی از مسائل نسبتا دشوار در مدلسازی مورد توجه محققان قرار گیرد. در این تحقیق کاربردی که برای نخستین بار در ایران انجام پذیرفته است، پس از اجرای فاز طراحی و بهینه سازی ترمز ایمنی تدریجی دو جهته آسانسور توسط تیم طراحی، انتخاب روش بهینه مدلسازی قبل از ورود به فاز تولید نمونه اولیه مدنظر قرار گرفته است. در این تحقیق با استفاده از روش دلفی نظرات خبرگان مدلسازی جمع آوری و معیارهای موثر در انتخاب روش مدلسازی تعیین و سپس با استفاده از دو تکنیک تصمیم گیری چند معیاره AHP و Topsis ، روش مناسب، مواد اولیه و نوع دستگاه نمونه‌سازی تعیین می‌گردد. در انتها، مدل اولیه با استفاده از دستگاه پرینتر سه بعدی و بر مبنای نقشه‌های فنی طراحی شده توسط تیم طراحی ساخته و از نظر ابعادی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.